Als werk geen werk voelt, maar in het leven past, je hart kunt laten spreken,

De invulling zelf kunt vormen, dan is je “beroeping” in vervulling gegaan. Het past dan in je leven…..

Ze is een dame van 92. Staat nog volop in het leven en woont zelfstandig.

Een lieve kleine woning met spulletjes die haar dierbaar zijn. Haar dochter, kleinkinderen en achterkleinkinderen zijn belangrijk voor haar.  Ze is gevormd door het leven. Ze heeft de liefde van haar gezin gekend, maar ook de pijn van het verlies van haar echtgenoot die te jong stierf en haar volwassen dochter niet veel later, veel te jong en iets waar je als moeder nooit op hoopt.

Op een ochtend gaan haar gordijnen niet meer open en haar lieve buren vinden haar naast haar bed in die lieve kleine woning. De schrik is groot en een ziekenhuisopname volgt. Helaas is herstel niet meer mogelijk en overlijdt deze dame op een ochtend in september. Haar lach hield die dag op.

Als mijn telefoon die dag gaat, zit ik in een dienst. Op mijn horloge dat trilt, zie ik dat ik gebeld word. Twee keer achter elkaar met een 06-nummer. Kort erna een voicemailbericht en terwijl mijn lieve familie van dat moment koffie drinkt met hun naasten,  luister ik buiten de voicemail af en bel het telefoonnummer terug. Een lieve stem, ze helpt mij op weg door uit te leggen wie zij is en dat wij elkaar kennen via Facebook. Ze vertelt mij dat haar oma die ochtend overleden is en vraagt of ik tijd voor ze heb. Ik leg de situatie uit en vertel dat ik haar na de koffietafel, als ik thuis ben, rustig terug kan bellen en de nodige aantekeningen kan maken. Er is begrip.

Als ik twee uur later arriveer bij het appartement om  de uitvaart te regelen, ontmoet ik de dochter en schoonzoon van de familie en ook de kleinkinderen zijn aanwezig. Er is direct een klik. Ik luister naar hun verhaal en maak voorzichtig mijn eerste aantekeningen. Gaandeweg het gesprek krijgen de eerste afspraken vorm en we spreken af om de dag erna verder te gaan.

Er volgt een week van mooie gesprekken, het drukken van een prachtige kaart met de voorzijde ontworpen door de lieve partner van haar kleinzoon.

Als we samen de dienstinvulling voor het crematorium bespreken hoor ik dat een achterkleindochter kan zingen. We bespreken dat er een opname in de studio gemaakt wordt en zij vertelt mij welk lied het gaat worden; Avond van Boudewijn de Groot. Er trekt een gevoel van kippenvel door mijn lijf. Dit lied werd gedraaid in de dienst twee dagen ervoor en op dat moment werd ik door deze familie gebeld.

Toeval bestaat niet. Helaas kon dit nummer niet live gezongen worden, omdat deze lieve achterkleindochter keelontsteking kreeg. Stress speelde op. Maar er is nog een ander prachtig nummer Esther, ik stuur het je op. Terwijl ik thuis alles voorbereid achter mijn laptop, luister ik het lied dat ik via de mail binnenkrijg. Het is prachtig en ik zet het in de plechtigheid online van het crematorium.

De dag van de uitvaart is aangebroken en vanuit haar lieve woning begeleiden we mevrouw naar crematorium Hart van Berkelland. Hier aangekomen hoor ik de positieve en verrassende reacties van de familie over de prachtige omgeving. De sfeer is ontspannen en een mooie dienst volgt. Als de stem van Iris klinkt door de aula, waar de akoestiek zo mooi is en de natuur door de grote glazen wand zijn eerste herfstkleuren laat zien, voel ik een enorme dankbaarheid.

Op verzoek van de familie mag ik dit met social media delen. Je schrijft altijd zo mooi Esther.

Bij dezen. Voor die lieve dame van 92 en haar gezin. Voor achterkleindochter Iris.

Liefs,

Esther